ของนอกกาย

คำว่า "ของนอกกาย" ในภาษาไทย มีความหมายว่า สิ่งของหรือทรัพย์สินที่ไม่ใช่ร่างกายหรือจิตใจของมนุษย์ โดยทั่วไปหมายถึงสิ่งของที่สามารถจับต้องได้ เช่น เสื้อผ้า เครื่องประดับ บ้าน รถ เงินทอง เป็นต้น แต่อาจหมายถึงสิ่งของที่จับต้องไม่ได้ เช่น ความรู้ ความสามารถ ชื่อเสียง เป็นต้น

ในความหมายเชิงอุปมาอุปไมย คำว่า "ของนอกกาย" อาจหมายถึงสิ่งใดก็ตามที่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต เช่น ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ เป็นต้น ในทางพระพุทธศาสนา คำว่า "ของนอกกาย" หมายถึง สิ่งใดก็ตามที่ไม่ใช่ขันธ์ 5 (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ซึ่งขันธ์ 5 เป็นสิ่งประกอบขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจของมนุษย์ สิ่งใดก็ตามที่อยู่นอกเหนือขันธ์ 5 จึงไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของมนุษย์

ตัวอย่างของ "ของนอกกาย" ที่สามารถจับต้องได้ เช่น

• เสื้อผ้า เครื่องประดับ
• บ้าน รถ ทรัพย์สิน
• เงินทอง ทรัพย์สินมีค่า

ตัวอย่างของ "ของนอกกาย" ที่จับต้องไม่ได้ เช่น

• ความรู้ ความสามารถ
• ชื่อเสียง เกียรติยศ
• อำนาจ ความมีอิทธิพล

ในบริบทของเพลง "ของนอกกาย" ของ เมธี อรุณ เพลงประกอบละครโทรทัศน์เรื่อง "สุภาพบุรุษลูกผู้ชาย" คำว่า "ของนอกกาย" หมายถึง สิ่งของหรือทรัพย์สินที่ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต เนื้อหาของเพลงเน้นย้ำถึงความสำคัญของจิตใจและความสัมพันธ์มากกว่าสิ่งของภายนอก

ตัวอย่างเนื้อเพลงของเพลง "ของนอกกาย" ดังนี้

• "ของนอกกายไม่สำคัญ มีค่าแค่ชั่วเวลา"
• "สิ่งที่มีค่าที่สุดคือใจ กับคนที่รักเรา"
• "ของนอกกายมันแค่สิ่งสมมติ เดี๋ยวก็พังไป"

ดังนั้น เราสามารถสรุปได้ว่า คำว่า "ของนอกกาย" ในภาษาไทย มีความหมายกว้างขวาง ครอบคลุมสิ่งของหรือทรัพย์สินทั้งที่สามารถจับต้องได้และจับต้องไม่ได้ นอกจากนี้ยังอาจมีความหมายเชิงอุปมาอุปไมยหมายถึงสิ่งใดก็ตามที่ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต